Dnia 16 czerwca 2007r. w przeddzień rocznicy wydania rozporządzenia o utworzenie obozu koncentracyjnego w Berezie Kartuskiej, działacze narodowi z Warszawy pikietowali pod pomnikiem Józefa Piłsudskiego a następnie udali się pod pomnik Romana Dmowskiego gdzie przemawiali m.in.: wWeteran Ruchu Narodowego i OWP - kol. Przemysław Górny, kol. Sławomir Zakrzewski z Polskiego Lobby przeciw Integracji z UE, kol. Dawid Berezicki - Przewodniczący OWP oraz redaktor "Podstaw Narodowych"- kol. Janusz Domański.
Poniżej tekst ulotki kolportowanej w czasie zgromadzenia:
Zamach stanu Józefa Piłsudskiego postawił Narodową Demokrację (endecję) w bardzo trudnym położeniu. Polityka walki o władzę metodami parlamentarnymi zakończyła się klęską. O tym kto będzie rządził Polską zadecydowały nie wybory, lecz brutalna siła. W tej sytuacji inicjatywę przejął w swoje ręce, pozostający dotychczas na uboczu działań politycznych, Roman Dmowski. Przystąpił on do tworzenia nowej i, w zamierzeniach ponadpartyjnej, organizacji skupiającej wszystkie siły o orientacji nacjonalistycznej. Została ona utworzona 4 grudnia 1926 r. i przyjęła nazwę Obozu Wielkiej Polski (OWP).
Była to najprężniejsza organizacja w II RP i zrzeszała ok. 300 tyś. członków z czego 30% stanowili studenci. Na przełomie 1932 i 1933 r. rząd zakazał działalności OWP.
W związku z tym większość działaczy rozwiązanego przez sanacje OWP przeszła do Stronnictwa Narodowego (utworzonego w 1928 r.) zaś 14 kwietnia 1933 roku w stołówce Politechniki Warszawskiej na rogu Al. Niepodległości i Koszykowej została podpisana deklaracja Obozu Narodowo Radykalnego (ONR) organizacji reprezentującej grupę radykałów z OWP.
W związku z tym piłsudczycy przystąpili do dalszych represji. Rozpoczęły się masowe aresztowania, które nie ograniczyły się tylko do działaczy ONR, ale również objęły członków Sekcji Młodych SN podejrzewanych o sympatyzowanie z tą partią. W ciągu tygodnia zatrzymano ok. 1000 osób. Z pośród przywódców nie udało się władzom ująć, ukrywającego się przez długi czas Mosdorfa, co zostało przyjęte przez członków ONR jako objaw tchórzostwa i znacznie nadszarpnęło jego autorytet.
7 lipca 1934 r. działaczy ONR: Zygmunta Dziarmagę, Władysława Chackiewicza, Jodzewicza, Kemnitza, Czesława Łączyńskiego, Bolesława Piaseckiego, Rossmana, Włodzimierza Sznarbachowskiego, Bolesława Świderskiego i Antoniego Grębosza, umieszczono jako pierwszych więźniów, w założonym przez piłsudczyków w obozie koncentracyjnym w Berezie Kartuskiej. 10 lipca ukazał się w prasie komunikat starosty grodzkiego w Warszawie informujący o delegalizacji ONR.
SANACJA (OBÓZ PIŁSUDSKIEGO) W OBAWIE PRZED UTRATĄ ZDOBYTEJ WŁADZY (NA DRODZE BRATOBÓJCZEGO ZAMACHU STANU Z 1926 ROKU) NIE COFNĘŁA SIĘ PRZED UTWORZENIEM OBOZU KONCENTRACYJNEGO W BEREZIE KARTUSKIEJ ROZPORZĄDZENIEM O MOCY USTAWY PODPISANEJ PRZEZ PREZYDENTA IGNACEGO MOŚCICKIEGO (CZŁOWIEKA PIŁSUDSKIEGO) Z DNIA 17 CZERWCA 1934 ROKU.
PIERWSZYMI WIĘŹNIAMI OBOZU KONCENTRACYJNEGO W BEREZIE KARTUSKIEJ BYLI NARODOWCY!
Komentarze obsługiwane przez CComment